donderdag 23 juli 2009

Weer thuis!! verslag internationaal congres Dortmund: Keep on the watch

We zijn weer thuis. Na een heerlijke week Dortmund ( en nog een anderhalve week Calais, maar daarover later meer )Laat ik maar beginnen met een verslag van het internationale congres in Dortmund:
Vrijdag 3 juli:
Om 7:00 vertrokken we richting Dortmund, op naar de camping in Hattingen. Het was echt ongelovelijk warm, de voortent opzetten was gewoon een verschrikking. Gelukkig konden de kids even afkoelen in de ruhr, die vlak langs de camping ligt. We hebben het niet laat gemaakt want de volgende ochtend moesten we om 8 uur bij het signo unida stadion zijn.
Zaterdag 4 juli:
Even na 8:00 uur arriveerden we bij het stadion: het leek wel of het congres al begonnen was! Zoveel br en zr die er liepen, niet te geloven! Al snel was iedereen aan het werk. Echt elk hoekje, elke stoel, elk richeltje moest schoon gemaakt worden, wat was het ongelovelijk vies. Er waren meer dan 2100 vrijwilligers om mee te helpen. En dan te bedenken dat de duitse br en zr al een week aan het werk waren daar.






Zondag 5 juli:
Even een rustdag na alle drukte van gisteren. Het is warm! Rond 15:00 verschijnen de Runhartjes en de "van der Haakjes" op de camping. De kids zijn al snel vertrokken richting het water


Maandag 6 juli:
Een dagje naar het Wuppertal. Papa kon zich nog herinneren dat hij daar als een jongen van 12 is geweest. Hij herinnerde zich de "hangende metro" Een stukje sentiment dus om daar even te kijken. We komen voor de 3de keer in 2 dagen het bordje umweltzone tegen. Dat hadden we niet verwacht. Dus toch maar even een sticker bij een keuringsstation gekocht. In no time staan we weer buiten, mét sticker, dus nu kunnen we overal heen waar we willen. Maar als het gaat regenen is dat toch wel weer terug naar de camping. Het wordt even droog en al snel zitten we met een hele groep br en zr voor de caravan van papa en mama. Een hoop lol en gezelligheid, zelfs als het begint te hozen! Allemaal naar binnen, de voortent in. Daar gaan we vrolijk verder.






Dinsdag 7 juli:
Eerst even richting het stadion: hoe staat het er voor? Br en zr zijn nog steeds hard aan het werk. We ontmoeten een br en zr uit st Petersburg. Gelukkig spreekt de zr een beetje engels, dus dan kunnen we ons een beetje verstaanbaar maken. Dan door richting centrum. Daar komen we br en zr tegen uit amerika. Even gezellig geklets. En dan........verrassing!!!!!! Op het terrasje naast dat van ons zit familie!!!! Echt toeval dat je elkaar dan juist dáár tegenkomt. Hilariteit al om natuurlijk.







Woensdag 8 juli:
We gaan weer richting stadion. Er moet nog een stuk op de NL tribune worden schoongemaakt, dus hup, handen uit de mouwen en aan de slag. Al snel krijgen we hulp van alle kanten. Br en zr die even in het stadion komen kijken helpen spontaan mee. Echt super, zo'n leuk sfeertje! Wij haken op een gegeven moment af, want Robert en Tabitha arriveren bijna op de camping. Helaas zijn we toch nog te laat om ze op te vangen, ze zijn er al als we aankomen! Marc en Robert zetten het tentje op en dan gaan we nog even wat boodschappen doen. Als papa en mama thuis komen ( dan is het al half 8!!!! - al die tijd hebben ze daar nog doorgewerkt ) gaan we eten. Kids en onszelf douchen want morgen is de eerste congresdag!!!!


Donderdag 9 juli:
Jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa, vandaag begint dan toch eindelijk het internationale congres: Blijf Waakzaam! Omdat papa de schoonmaak moet regelen gaan we al vroeg die kant op. Om 10 uur zijn we binnen. Het is nog vrij stil, maar al snel zien we de br en zr in grote getalen richting het stadion komen.....oooooooo wat is dit spannend! Echt geweldig om te zien. Iedereen loopt met een grote smile op zijn/haar gezicht, de sfeer is fantastisch. Dan, even na half 2 is het eerste lied: kippevel: 45000 kelen die zingen, ik krijg er tranen van in mijn ogen en kan niet meer verder zingen. Aan het eind van de middag is er de eerste vrijgave: Een schitterende.........( nee nee, dat verklap ik nog even niet, voor degenen die hun eigen congres nog hebben en echt nog van niets weten ) Dan zit de eerste dag er al weer op. Het duurt even voor we van het parkeer terrein zijn, we staan ruim een half uur stil. Maar ach, we hebben genoeg te bepraten en veel te zien, dus de tijd gaat snel. Eenmaal op de camping eten we snel wat, gaan we douchen en dan al naar bed. Morgen moeten we om 7:00 uur in het stadion zijn. Truste!

Vrijdag 10 juli:
Oef, om 6 uur ging de wekker alweer. Snel aankleden, even wat drinken en dan richting stadion. Het is bewolkt en het ziet er naar uit dat het een koude dag gaat worden. Het geluid op de eerste rij van de tribune is in het begin van de ochtend helaas niet zo goed. We kunnen amper iets verstaan. Dus verhuizen we naar een ander plekje. Dat is niet zo makkelijk, het is nl heel erg druk. Uiteindelijk komen we bijna boven in het stadion terecht. Wat een diepte, en wat een uitzicht! Die trappen zijn wat minder, maar wel goed voor de lijn! ;p Helaas is het vandaag bitter koud. Gelukkig hebben we 2 fleece dekens mee, dat helpt een beetje. 1 troost: we hebben allemaal last van de kou, maar iedereen doorstaat het manmoedig.


Ook vandaag worden we getrakteerd op een nieuwe vrijgave: een nieuw..........
De meesten van ons zijn zo ontroerd........ik zie menige traan over een wang lopen........ Wat geweldig mooi is dit toch. Na het slotlied komt er weer een groot applaus en zwaaien we naar elkaar. Als dit al zo is op de tweede dag, hoe zal het dan zondag zijn?


Zaterdag 11 juli:
Weer zijn we vroeg in het stadion. Als we even naar beneden lopen om bij de entree te kijken staan daar russische br en zr te zingen. Ze worden begeleid door een br die op de accordeon speelt. Snel halen Myrthe en Mama hun liederenbundel en zingen we mee. Wat een enthousiasme. Wat een mooie stemmen! En zo veel! Br en zr die langs lopen blijven staan, maken foto's, zingen ook spontaan mee. We staan met minstens 4 talen te zingen, geweldig! Tegenover mij staat een russische zr, met wel 3 gouden tanden in haar mond, met hart en ziel te zingen. We hebben continue oogcontact met elkaar, verstaan elkaar niet, maar zingen toch hetzelfde. Wat bijzonder! Myrthe ontmoet hier haar nieuwe, beste, russische vriendin: Leha. Ze verstaan elkaar amper, op enkele engelse woordjes na, maar dat deert hen niet. Ze hebben het ontzettend naar hun zin met elkaar. Myrthe kiest haar lievelings lied - Eens heeft de kindermond - Ik kan bijna niet meer zingen van de emotie's en er zijn meer die daar last van hebben gelukkig. Later verteld ze me waarom ze dit lied gekozen heeft: Speciaal voor Jamila, die vorig jaar overleden is. Zo is ze er toch nog een beetje bij, zegt Myrthe. ( nou hou het dan maar eens droog )





Dan is er tussen de middag de doop: In het NL vak zijn er 10, maar ook bij de spanjaarden staan er dopelingen, net als bij de russen en de portugezen. Als ze met z'n allen weglopen komt er een stroom opgang bij de duitsters!!!! Ongelofelijk zo veel!!!! Helaas begint het weer te regenen, wat zullen ze het koud hebben in hun badkleding bij de baden. Het applaus blijft heel lang klinken, maar dan heeft Myrthe geen rust meer: Ze weet dat we bij de russen weer gaan zingen. Dus hup, weer die kant op. Aan het eind van de pauze heb ik geen keel meer over ;P



En dan, als klap op de vuurpijl: weer een nieuwe vrijgave!!!

Zondag 12 juli:
De laatste dag alweer. Wat gaat dat toch snel. Maanden kijk je er naar uit en dan: poef, is het alweer bijna voorbij. De br en zr hebben hun uiterste best gedaan wat betreft kleding: zovelen zijn in klederdracht gekomen. Het is gewoon 1 groot feest! In 1 woord geweldig. Ik zie alleen maar lachende gezichten om ons heen. Natuurlijk heeft het toneelstuk voor ons extra betekenis, omdat we straks in Heerenveen het ook mogen uitvoeren. Dus zijn we nog meer nieuwsgierig dan anderen: wij kijken ook naar de kleding, de gebaren, de decors enz. Eigenlijk is het niet met elkaar te vergelijken. In Heerenveen spelen we op een podium met een achterwand, hier moeten ze op een enorm groot voetbalveld spelen, dat is wel even andere koek. Maar ze doen het echt geweldig, en zoals we al verwacht hadden: dit stuk maakt wel heel veel emotie's los. Je kan bijna een speld horen vallen. Dan zijn we alweer toe aan de laatste lezing. En na het slotgebed barst het applaus los. We zien spandoeken, br en zr die met rode zakdoeken zwaaien. Op de NL tribune zingen we nog een lied: 212 - heb dank o Jehovah! - de rest van het stadion is stil tot we klaar zijn, en dan weer barst het klappen, juichen en zwaaien los. Dan, plotseling, horen we een ijl geluid: 2 br staan boven in de spaanse tribune op 2 bagpipe's te spelen!!!!!!!! Zodra we horen welk lied ze spelen zingen we natuurlijk mee. Echt kippevel! Na het eerste lied, spelen ze er nog 2. Wauw, van mij mag het nog wel even door gaan. Helaas...... op een gegeven moment moeten we toch opbreken. Myrthe en ik lopen nog even rond. Ik ruil van lapelkaartje met chelsea uit amerika en loop dus straks op ons eigen congres met een engels kaartje rond, lachen! Ook Myrthe heeft geruild, met Leha, haar nieuwe vriendin, dus zij loopt straks rond als russische. En dan is het echt voorbij. We lopen het stadion uit. Myrthe moet huilen: Nu zie ik Leha misschien nooit meer. O nee, ik zie haar weer in het paradijs. Dat hebben we aan elkaar belooft!





En dat is de gedachte waarmee ik ook het stadion verlaat. En met heel veel dankbaarheid in mijn hart.

2 opmerkingen:

Annelies zei

Wat een heerlijk, enthousiast verslag, Nancy!

Caron Family Blog zei

Nancy;
Thanks so much for looking in on our blog. Feel at ease to look in anytime. Its wonderful to see our international brotherhood. Thanks again for the note.
The Caron Family