Dagje Orvelte

Eigenlijk wilden we richting Noord Holland vandaag - het liefst lekker naar het strand. Maar het was nu ook weer niet zó warm dus zaten we een beetje in dubio. Uiteindelijk besloten we om helemaal de andere kant op te gaan: Naar Orvelte. Een ontzettend leuk (museum)dorp in Drenthe. Er was ook nog een braderie vandaag met oude ambachten/handwerken. Myrthe was helemaal verliefd op het paard van de paardentram en wij hebben heerlijk genoten van de sfeer en het mooie weer. Bij de kruidentuin zagen we wel een hele aparte invulling van een vogelverschrikker. Het is weer eens wat anders dan de wieg met de stof van je trouwjurk te bekleden ;p. Daarna zijn we gewoon wat verder gaan rondtouren en kwamen we nog langs een paar hunebedden. Aangezien we toch al cultuur aan het opsnuiven waren ( goed voor de algemene ontwikkeling van je kinderen - en een beetje voor jezelf ook natuurlijk ) zijn we die ook nog even gaan bekijken. Ramon en Myrthe deden dat op geheel eigen wijze ( of was het nu eigenwijze.....) Die beleefden het in 3D - gewoon lekker klimmen :)

Guines - 2009

Nou vooruit, hierbij dan het verslag van onze vakantie:

Maandag 13 juli:

Nog een beetje gaar van de afgelopen dagen van het congres zijn we toch maar begonnen met inpakken. Gelukkig was het al een tijdje droog, dus de voortent kon droog mee. Rond 11 uur konden we op weg, richting Guines. Eigenlijk wel heel grappig dat we nog een stuk door NL rijden om van Dortmund in Guines te komen. 1 voordeel: op dat moment kunnen we gratis even naar huis bellen. Rond 1700 zijn we op de camping. We staan op een ander gedeelte van de camping dan de vorige keer, met een nóg grotere plek. Ramon en Myrthe rennen direct richting zwembad, dus wij hebben even de tijd om alles op zijn plek te zetten. Morgen eerst maar eens een beetje bijkomen.

Dinsdag 14 juli:

Pffffff, we moeten duidelijk nog acclamatiseren van de afgelopen week. Het enige wat we vandaag doen is richting de Carrefour rijden. Laat die nu in het grote winkelcentrum liggen......he bah, wat vervelend nou ;p De rest van de dag doen we niet veel meer dan een spelletje met de kids en lezen. En vroeg naar bed!

Woensdag 15 juli:

Nog zo'n heerlijke, saaie, luie, vakantie dag. Helaas zit het weer niet echt mee. De zon en regen wisselen elkaar af, maar echt zomerweer is het niet

Donderdag 16 juli:

Vandaag toch maar weer eens in het spier, anders worden we wel heel erg lui. Daarom rijden we richting Cap Blanc Nez. Vorige keer konden we daar niet echt bij komen omdat ze daar aan het restaureren waren, maar dat is nu klaar. Het weer is heel helder, we zien Engeland heel duidelijk liggen. Boven op de top maken we een wandeling en besluiten ook nog even naar het strand onder ons te gaan. Het is nl heel lekker weer vandaag en Myrthe wil zwemmen! Ze heeft alleen haar zwemkleding niet mee. Even twijfeld ze, maar dan maakt ze haar besluit: ze gaat gewoon in haar ondergoed het water in: Who cares!! Wij lopen lekker langs de waterlijn, Ramon is ondertussen op zoek naar visjes, krabbetjes en haaientanden. Een geslaagde middag dus! Helaas is de nacht minder geslaagd. Het begint flink te spoken: onweer en regen ( en zelfs hagel ) is niet van de lucht! Op een gegeven moment is het even heel dreigend stil. Dat moment besluiten we om de kinderen uit het tentje te halen en in de caravan te laten slapen. En dat is geen moment te vroeg. Ze zijn nog niet binnen of het begint te hozen! Het water stroomt door de voortent en als je er door heen loopt golft het over je voeten heen. Marc blijft wakker en houdt de voortent in de gaten: er staat nl wel heel veel wind op. Na een anderhalf uur wordt het wat rustiger en kunnen we gaan slapen. Nog een paar uurtjes slaap voor we opstaan.

Vrijdag 17 juli:

Vroeg op, want we gaan vandaag door de eurotunnel naar Londen! We moeten uiterlijk om kwart voor 8 inchecken. En dat loopt allemaal heel gesmeerd. Als we bij het loket komen aanrijden is het kenteken van de auto al geregistreerd en hoeven we alleen nog op de OK knop te duwen. Daarmee krijgen we een papiertje dat we aan de achteruitkijk spiegel hangen en waarop de incheck lijn staat. Dan worden we richting trein geleid: We rijden een hele lange containerbak in. Per treincontainer worden 5 auto's op het onderste dek gezet en 5 op het bovenste dek. Dan komt er een tussenschot om een volgend compariment te creeeren. We moeten de ramen allemaal half open draaien, want de cabine wordt op druk gebracht. Het lijkt wel een beetje op de droge lucht die je in het vliegtuig hebt. En dan beginnen we te rijden. Je blijft gewoon bij de auto maar ziet niets meer dan alleen je eigen cabine. Je merkt dat je rijdt door het heen en weer schudden van de trein. En dat is nu net waar Myrthe niet tegen kan: ze wordt wagenziek. Na 30 minuten zijn we in Engeland en rijden we zo de M20 op richting Londen. Gelukkig valt Myrthe in slaap, meestal knapt ze dan wat op. Na iets meer dan een uur rijden parkeren we de auto in een parkeergarage in de Docklands. Van daar uit lopen we naar het Metro station. Daar kopen we een dagkaart voor het openbaar vervoer en het Londen avontuur kan beginnen. Helaas heeft Myrthe nog niet in de gaten dat je in de metro niet door het raampje naar buiten moet kijken als je last hebt van wagenziekte. Gevolg: we moeten een halte eerder dan gepland uitstappen omdat ze echt heel misselijk is. Dan maar snel de frisse lucht in.

Ja ja, leuk bedacht. Enig idee hoe "fris" de lucht is als je op picadilly street uitstapt? Lucht genoeg, maar niet echt fris te noemen. We lopen richting picadilly circus en gaan dan van ellende maar even een Mc in. Daar kan ze even naar de toilet. En ze kan even naast me op een bank liggen, misschien dat ze dan wat bij komt. Helaas, na een uur schiet het nog niet echt op en besluiten we toch maar naar buiten te gaan. In plaats van de Metro pakken we de bus en gaan we richting Harrods. Daar is nl een grote speelgoed afdeling, misschien leidt dat wat af.

Harrods is nog luxer dan ik me kon herinneren: we liepen op de afdeling tassen: gewoon tassen van gucci, prada, louis vuitton...... De prijskaartjes liegen er ook niet om. Eigenlijk geldt dat voor alles wel daar. Je waant je echt in een andere wereld. We lopen door het supermarkt gedeelte, met zijn eigen visafdeling, waaronder een heuse oesterbar. En terwil we richting lift lopen worden we bij de ijsafdeling ineens op de rug getikt. Ramon verschiet van kleur! Hij trekt wit weg! Vindt je het gek, als ineen je leraar techniek voor je neus staat. En als het nou je favoriete leraar zou zijn......... Natuurlijk is het wel heel bizar om juist daar een bekende tegen te komen! Na Harrods pakken we de bus richting Buckingham Palace. Helaas begint het te regenen. We lopen dus snel door en duiken een Starbucks in. Mijn hemel, wat een grote mokken koffie! En dan hebben wij nog de regular besteld, niet eens de Grand! Na Harrods pakken we weer de metro en gaan richting Londen Eye en de Big Ben. Vandaar uit met de bus naar de Tower Bridge en dan is het al 17:30 uur. Voor we richting Folkstone ( lees Eurotunnel gaan) willen we eigenlijk nog wel wat eten. Dus hup met de metro richting Oxford Street in het centrum. Maar ja, om half 6 willen volgens mij alle Londenaren die kant op. Het is echt propvol in de metro, je kan je amper bewegen. We besluiten van Oxford Street richting de metro op Bond Street te lopen, in de hoop een restaurantje tegen te komen. Nou vergeet het maar! En mocht er al een restaurantje gezeten hebben, dan hadden we er niet eens kunnen komen, zo "en masse" liep men daar over straat. We zijn dus de metro weer ingevlucht en richting de parkeergarage gereden. Het begon ook nog eens te regenen, dus besloten we om maar gewoon richting Eurotunnel te rijden. We kunnen tenslotte altijd nog bij het restaurant gedeelte eten, vóór we de trein op gaan.

Dan moet je alleen niet nét op tijd bij de trein aankomen om een trein vroeger in te checken. Daardoor moeten we zelfs nog racen om te "borden". En dus zitten we, nog zonder gegeten te hebben alweer in de trein op de terugweg. Alle misselijkheid van de afgelopen dag komen er bij Myrthe nu echt uit. En dan bedoel ik letterlijk!!!! Helaas, na 2 spuugbeurten is de voorraad plastic zakjes op en heb ik alleen nog een papieren zak van de Mc ( die ik vanochtend uit voorzorg bij hun had mee genomen ) Enig idee wat er gebeurd als papier nat wordt?...................juist, heeeeeeel goed geraden............ De bodem hield het niet. De bank daarentegen wél, en haar spijkerbroek ook. :( Gelukkig is het nog maar een klein eindje rijden van af de trein naar de camping. Daar maar snel het bed in, morgen ruimen we de boel wel op.

Zaterdag 18 juli:

Vandaag eerst maar eens bijkomen van de drukke dag van gisteren. We hebben gewoon spierpijn van al dat lopen! Er staat een flinke wind maar het is droog. Dus gaan we aan het eind van de middag richting Calais. We hebben nog een etentje te goed, wat we eigenlijk gisteren in Londen hadden willen doen. Calais is alleen een stad van vergane glorie....het ziet er niet echt gezellig uit om te eten. Dus lopen we even wat op het strand en gaan dan richting Cite Europe: juist.......dat grote winkelcentrum. We duiken een italiaans tentje in. Marc en Myrthe eten mosselen, Ramon en ik storten ons op pizza. Gelukkig was het eten beter dan de bediening. Ze dachten nl dat Myrthe niets hoefde, en kwamen met 1 portie mosselen aan. Nu was die portie zó groot dat Marc en Myrthe er samen van konden eten, maar vreemd was het wel. Die avond duiken we vroeg ons mandje in, even bijkomen.

Zondag 19 juli:

Een lekker rustig dagje op de camping. We leren Ramon en Myrthe klaverjassen!

Maandag 20 juli:

Marc heeft gisteren nog geprobeerd om de boottocht van morgen naar vandaag te verplaatsen. De weersvooruitzichten zijn voor morgen nl niet zo mooi ( regen ) en vandaag zou het beter zijn. Verzetten kon wel, tegen een bijbetaling van € 150. Dán maar een dag met regen!!! Voor vandaag rijden we richting Boulogne om dan via de kustroute weer naar boven te rijden. Het is zo'n 20 graden met een zonnetje en wat wind, prima te doen dus. Onderweg stoppen we even om door de duinen richting strand te lopen. Daarna rijden we lekker richting camping. We willen nl de voortent al opruimen. Als het morgen gaat regenen wordt de voortent weer zo nat ( en we willen graag woensdagochtend vroeg richting huis rijden ) Met een uurtje is bijna alles al aan kant. Van onze NL buren mogen we de stoelen en tafel onder hun luifel zetten waardoor alles lekker droog kan staan als we morgen naar Engeland zijn.

Dinsdag 21 juli:

Vroeg op: we gaan met de ferry richting Dover. Dit is veeeeeeeeeeeel leuker dan de trein! Je ziet tenminste iets! Op de boot nemen we een Engels ontbijt: dat móeten de kids toch een keer mee maken. Helaas is het niet echt een culinair hoogstandje. Zover je worstjes, roerei, witte bonen in tomatensaus en bacon een culinair hoogstandje kan noemen natuurlijk.....maar dit was ook nog eens een hele slechte uitvoering. Het mag de pret niet drukken. Na anderhalf uur varen meren we aan in Dover. Van daar uit rijden we richting Folkstone: op zoek naar de camping waar we 17 jaar geleden, tijdens de huwelijksreis, hadden gestaan. Zelfs ons plekje was er nog! Even sentimenteel een foto van gemaakt. Toen langs de kust richting Hastings en daar halverwege afgebogen richting Maidstone, Leeds Castle. We treffen het met het weer, de zon schijnt, en we besluiten toegangskaarten voor Leeds Castle te kopen. De kids vinden het geweldig. Eerst de wandeling door het park om bij het kasteel te komen en daarna de bezichtiging van het kasteel. Aansluitend eten we wat op het terras en dan richting de vogeltuin en de speeltuin. Als het wat dreigender wordt, met af en toe al een spetter, gaan we terug richting auto en rijden we via smalle weggetjes richting canterburry. Vandaar uit gaat het weer richting Dover. We kunnen 1 boot eerder inchecken en varen om 19:00 uur richting Calais. We hebben een pakje kaarten gekocht en gaan lekker hartenjagen. De aandacht van Ramon en Myrthe is verdeeld,want ze draaien ook de film Pinnokkio. Die anderhalf uur zijn zó om en al snel zijn we terug op de camping. Nog even een bakje koffie en dan lekker slapen. Morgen gaan we naar huis! Op naar Boris!

Woensdag 22 juli:

Om half 8 stappen we in de auto richting NL. De reis loopt voorspoedig. Enige nadeel is dat bij Gorinchem de airco het ineens begeeft. Dus stappen we over op Arko ( Alle Ramen Kunnen Open ) Gevolg: Enorme getoupeerd haar - type vogelnest - op mijn hoofd. Dit doet oude tijden herleven :) Rond 14:00 draaien we de oprit op van ons huis en kunnen we lekker knuffelen met Boris! Het uitpakken kan beginnen. En ook het schoonmaken van de caravan, want naast de gewone vervuiling is onderweg de koelkast open gegaan. Een blikje cola is er uit gevallen en door het schudden geexplodeerd. Een grote plakzooi dus! Maar daar kan ik me even niet druk over maken. We zijn weer thuis: home sweet home.

Weer thuis!! verslag internationaal congres Dortmund: Keep on the watch

We zijn weer thuis. Na een heerlijke week Dortmund ( en nog een anderhalve week Calais, maar daarover later meer )Laat ik maar beginnen met een verslag van het internationale congres in Dortmund:

Vrijdag 3 juli:

Om 7:00 vertrokken we richting Dortmund, op naar de camping in Hattingen. Het was echt ongelovelijk warm, de voortent opzetten was gewoon een verschrikking. Gelukkig konden de kids even afkoelen in de ruhr, die vlak langs de camping ligt. We hebben het niet laat gemaakt want de volgende ochtend moesten we om 8 uur bij het signo unida stadion zijn.

Zaterdag 4 juli:

Even na 8:00 uur arriveerden we bij het stadion: het leek wel of het congres al begonnen was! Zoveel br en zr die er liepen, niet te geloven! Al snel was iedereen aan het werk. Echt elk hoekje, elke stoel, elk richeltje moest schoon gemaakt worden, wat was het ongelovelijk vies. Er waren meer dan 2100 vrijwilligers om mee te helpen. En dan te bedenken dat de duitse br en zr al een week aan het werk waren daar.

Zondag 5 juli:

Even een rustdag na alle drukte van gisteren. Het is warm! Rond 15:00 verschijnen de Runhartjes en de "van der Haakjes" op de camping. De kids zijn al snel vertrokken richting het water

Maandag 6 juli:

Een dagje naar het Wuppertal. Papa kon zich nog herinneren dat hij daar als een jongen van 12 is geweest. Hij herinnerde zich de "hangende metro" Een stukje sentiment dus om daar even te kijken. We komen voor de 3de keer in 2 dagen het bordje umweltzone tegen. Dat hadden we niet verwacht. Dus toch maar even een sticker bij een keuringsstation gekocht. In no time staan we weer buiten, mét sticker, dus nu kunnen we overal heen waar we willen. Maar als het gaat regenen is dat toch wel weer terug naar de camping. Het wordt even droog en al snel zitten we met een hele groep br en zr voor de caravan van papa en mama. Een hoop lol en gezelligheid, zelfs als het begint te hozen! Allemaal naar binnen, de voortent in. Daar gaan we vrolijk verder.

Dinsdag 7 juli:

Eerst even richting het stadion: hoe staat het er voor? Br en zr zijn nog steeds hard aan het werk. We ontmoeten een br en zr uit st Petersburg. Gelukkig spreekt de zr een beetje engels, dus dan kunnen we ons een beetje verstaanbaar maken. Dan door richting centrum. Daar komen we br en zr tegen uit amerika. Even gezellig geklets. En dan........verrassing!!!!!! Op het terrasje naast dat van ons zit familie!!!! Echt toeval dat je elkaar dan juist dáár tegenkomt. Hilariteit al om natuurlijk.

Woensdag 8 juli:

We gaan weer richting stadion. Er moet nog een stuk op de NL tribune worden schoongemaakt, dus hup, handen uit de mouwen en aan de slag. Al snel krijgen we hulp van alle kanten. Br en zr die even in het stadion komen kijken helpen spontaan mee. Echt super, zo'n leuk sfeertje! Wij haken op een gegeven moment af, want Robert en Tabitha arriveren bijna op de camping. Helaas zijn we toch nog te laat om ze op te vangen, ze zijn er al als we aankomen! Marc en Robert zetten het tentje op en dan gaan we nog even wat boodschappen doen. Als papa en mama thuis komen ( dan is het al half 8!!!! - al die tijd hebben ze daar nog doorgewerkt ) gaan we eten. Kids en onszelf douchen want morgen is de eerste congresdag!!!!

Donderdag 9 juli:

Jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa, vandaag begint dan toch eindelijk het internationale congres: Blijf Waakzaam! Omdat papa de schoonmaak moet regelen gaan we al vroeg die kant op. Om 10 uur zijn we binnen. Het is nog vrij stil, maar al snel zien we de br en zr in grote getalen richting het stadion komen.....oooooooo wat is dit spannend! Echt geweldig om te zien. Iedereen loopt met een grote smile op zijn/haar gezicht, de sfeer is fantastisch. Dan, even na half 2 is het eerste lied: kippevel: 45000 kelen die zingen, ik krijg er tranen van in mijn ogen en kan niet meer verder zingen. Aan het eind van de middag is er de eerste vrijgave: Een schitterende.........( nee nee, dat verklap ik nog even niet, voor degenen die hun eigen congres nog hebben en echt nog van niets weten ) Dan zit de eerste dag er al weer op. Het duurt even voor we van het parkeer terrein zijn, we staan ruim een half uur stil. Maar ach, we hebben genoeg te bepraten en veel te zien, dus de tijd gaat snel. Eenmaal op de camping eten we snel wat, gaan we douchen en dan al naar bed. Morgen moeten we om 7:00 uur in het stadion zijn. Truste!

Vrijdag 10 juli:

Oef, om 6 uur ging de wekker alweer. Snel aankleden, even wat drinken en dan richting stadion. Het is bewolkt en het ziet er naar uit dat het een koude dag gaat worden. Het geluid op de eerste rij van de tribune is in het begin van de ochtend helaas niet zo goed. We kunnen amper iets verstaan. Dus verhuizen we naar een ander plekje. Dat is niet zo makkelijk, het is nl heel erg druk. Uiteindelijk komen we bijna boven in het stadion terecht. Wat een diepte, en wat een uitzicht! Die trappen zijn wat minder, maar wel goed voor de lijn! ;p Helaas is het vandaag bitter koud. Gelukkig hebben we 2 fleece dekens mee, dat helpt een beetje. 1 troost: we hebben allemaal last van de kou, maar iedereen doorstaat het manmoedig.

Ook vandaag worden we getrakteerd op een nieuwe vrijgave: een nieuw..........

De meesten van ons zijn zo ontroerd........ik zie menige traan over een wang lopen........ Wat geweldig mooi is dit toch. Na het slotlied komt er weer een groot applaus en zwaaien we naar elkaar. Als dit al zo is op de tweede dag, hoe zal het dan zondag zijn?

Zaterdag 11 juli:

Weer zijn we vroeg in het stadion. Als we even naar beneden lopen om bij de entree te kijken staan daar russische br en zr te zingen. Ze worden begeleid door een br die op de accordeon speelt. Snel halen Myrthe en Mama hun liederenbundel en zingen we mee. Wat een enthousiasme. Wat een mooie stemmen! En zo veel! Br en zr die langs lopen blijven staan, maken foto's, zingen ook spontaan mee. We staan met minstens 4 talen te zingen, geweldig! Tegenover mij staat een russische zr, met wel 3 gouden tanden in haar mond, met hart en ziel te zingen. We hebben continue oogcontact met elkaar, verstaan elkaar niet, maar zingen toch hetzelfde. Wat bijzonder! Myrthe ontmoet hier haar nieuwe, beste, russische vriendin: Leha. Ze verstaan elkaar amper, op enkele engelse woordjes na, maar dat deert hen niet. Ze hebben het ontzettend naar hun zin met elkaar. Myrthe kiest haar lievelings lied - Eens heeft de kindermond - Ik kan bijna niet meer zingen van de emotie's en er zijn meer die daar last van hebben gelukkig. Later verteld ze me waarom ze dit lied gekozen heeft: Speciaal voor Jamila, die vorig jaar overleden is. Zo is ze er toch nog een beetje bij, zegt Myrthe. ( nou hou het dan maar eens droog )

Dan is er tussen de middag de doop: In het NL vak zijn er 10, maar ook bij de spanjaarden staan er dopelingen, net als bij de russen en de portugezen. Als ze met z'n allen weglopen komt er een stroom opgang bij de duitsters!!!! Ongelofelijk zo veel!!!! Helaas begint het weer te regenen, wat zullen ze het koud hebben in hun badkleding bij de baden. Het applaus blijft heel lang klinken, maar dan heeft Myrthe geen rust meer: Ze weet dat we bij de russen weer gaan zingen. Dus hup, weer die kant op. Aan het eind van de pauze heb ik geen keel meer over ;P

En dan, als klap op de vuurpijl: weer een nieuwe vrijgave!!!

Zondag 12 juli:

De laatste dag alweer. Wat gaat dat toch snel. Maanden kijk je er naar uit en dan: poef, is het alweer bijna voorbij. De br en zr hebben hun uiterste best gedaan wat betreft kleding: zovelen zijn in klederdracht gekomen. Het is gewoon 1 groot feest! In 1 woord geweldig. Ik zie alleen maar lachende gezichten om ons heen. Natuurlijk heeft het toneelstuk voor ons extra betekenis, omdat we straks in Heerenveen het ook mogen uitvoeren. Dus zijn we nog meer nieuwsgierig dan anderen: wij kijken ook naar de kleding, de gebaren, de decors enz. Eigenlijk is het niet met elkaar te vergelijken. In Heerenveen spelen we op een podium met een achterwand, hier moeten ze op een enorm groot voetbalveld spelen, dat is wel even andere koek. Maar ze doen het echt geweldig, en zoals we al verwacht hadden: dit stuk maakt wel heel veel emotie's los. Je kan bijna een speld horen vallen. Dan zijn we alweer toe aan de laatste lezing. En na het slotgebed barst het applaus los. We zien spandoeken, br en zr die met rode zakdoeken zwaaien. Op de NL tribune zingen we nog een lied: 212 - heb dank o Jehovah! - de rest van het stadion is stil tot we klaar zijn, en dan weer barst het klappen, juichen en zwaaien los. Dan, plotseling, horen we een ijl geluid: 2 br staan boven in de spaanse tribune op 2 bagpipe's te spelen!!!!!!!! Zodra we horen welk lied ze spelen zingen we natuurlijk mee. Echt kippevel! Na het eerste lied, spelen ze er nog 2. Wauw, van mij mag het nog wel even door gaan. Helaas...... op een gegeven moment moeten we toch opbreken. Myrthe en ik lopen nog even rond. Ik ruil van lapelkaartje met chelsea uit amerika en loop dus straks op ons eigen congres met een engels kaartje rond, lachen! Ook Myrthe heeft geruild, met Leha, haar nieuwe vriendin, dus zij loopt straks rond als russische. En dan is het echt voorbij. We lopen het stadion uit. Myrthe moet huilen: Nu zie ik Leha misschien nooit meer. O nee, ik zie haar weer in het paradijs. Dat hebben we aan elkaar belooft!

En dat is de gedachte waarmee ik ook het stadion verlaat. En met heel veel dankbaarheid in mijn hart.